ne garip bir hava var disarda
önce yagmur ardindan acan günes
ardindan gök kusagi
cocukken gökkusaginin altindan gecen
dileklerine kavusurmus derlerdi...
simdi yagmusrdan sonra acan günes
tipki ruhum gibi
yasadiklarimi düsünüp gözlerime yagmurlar iniyor
seni düsününce gözlerimin ici gülüyor
uzaklara daliyor, cok uzaklara
hani bana demistinya
"iyi düsün"
ben cok iyi düsündüm
herkesi düsündüm
ailemi, seni ,cevremi
bir kendimi düsünmeyi unutmusum
bunu neden ögütlemedin bana
kendini düsün neden demedin
kücük bir cocuk gibi caresizken ben
sadece iyi düsün dedin
herkesi herseyi düsündümde sevgili
kendimi düsünmeyi bilmedim
aradan asilara bedel yillar gectide
ben kendimi düsünmeyi ögrenemedim...
off cok kasvet var havada
icini bunaltiyor insanin
ne kadar günes acsada
gökkusagi ciksada
sevindirmiyor beni
sadece düsündürüyor
sahi kac mevsim gecti
kac ay, kac yil, kac gün
40 yasima ramak kala
oturup tekrar düsündüm
evimi, ailemi, cocuklarimi, dünyayi
dünya bildigi gibi gidiyor
ailem uzaklarda
cocuklar kendi hayatlarini kuracaklar
kisacasi herkes bir yerlerde olacak
benimle kalacak olan gene bir tek sen
yalniz sen...
cünkü sen hayaldeki sevgili
sen hic birakip gitmedin beni
hayalin hep vardi
kalbimi dolduran acilar kalbimde kaldi
birde sol yanimda senin imzan kaldi...

zühre ayhan
köln