Günler çekildi köşesine

Öğlesine doğuyor güneş sonra batıyor inadına,

Hayat, yaşamak istemese bile yaşatıyor insanı



Sırtımda kaç bıçak alevi varsa hayat buldu gidişinle

Her gidenin ardından salladığım eller bıçak oldu

Nefret oldu her giden



Gözlerimde benzer kareler

Bir varmış bir yokmuş masalları

Pembe düşler kurduğum zamanlarım

Bir okulun soğuk koridorları

Beni bırakıp gidiyor babam

Peşinden koşuyorum

Mevsim sonbahar

Toprak bir yol götürüyor beni babama

Kavakların sarı yaprakları yolda

Rüzgârla söyleşen

Ulu kavaklar gülüyor halime,

Koşuyorum

“Baba,bırakma beni”


Çocuk çelimsizliğinde bacaklarım

Bacaklarıma kızıyorum

Az kaldı yetişeceğim

Demir kapıdan çıkıyor babam

Kapattılar üstüme demir parmaklıları

Babam ardında


”Baba bırakma beni”



Demirin soğukluğu vuruyor yüzüme,küçük ellerime

Gerçek,demirin soğukluğunda beliriyor

Gerçek buysa,

her yalan güzel




Sesim bana bile uzak

Sesim ben kadar uzak



“baba,bırakma beni”



Kısa zamana sığdırılmış dostluklar

Zamanı gelince yitip gidiyor

El sallıyorum

Ezbere otobüslerin ardı sıra

Alışmıştım,

Alıştırmıştım ürkek yüreğimi

Ama hiçbir giden bu kadar kanatmamıştı beni

Sensizlik kadar



Sensizlik...

Sessizlik...



Perde kıpırdamaz oldu

Rüzgâr esmez oldu

Ölü sessizliği

Dinle sevdiğim,

Biri öldü

Arkanı dönüp gidiyordun o sırada

Sen görmedin

Biri öldü o gece



Çıplak ayaklarım buz kesti,

Gardrobun köşesinde

Kaç saattir oturuyorum?

Saat kaç oldu?

Yitik zaman çanları çalıyor

İnanmamaya yeminli gözlerim seyrediyor boşluğunu

İşte tam karşımda duruyor gerçek

Yeni boşalmış dolap,

Sıcaklığın taze.

Her şeyini almışsın,

Anladım; dönmeyeceksin.

Dermanım yok kalkmaya.

Boğazımda düğümlenmiş ip,

Hıçkırıklar içinde ağlasam da nafile.

Bilirim; dönmeyeceksin.

Seni beklemekten yoruldu zaten bedenim.




Gece düşmekte.

Işıkları açamam.

Her yerde sen varsın

Küllükte son içtiğin sigara izmariti,

Dolapta sevdiğin pasta,

Fotoğrafların yerlerde,

Dokunduğun yerlerde izin kalmış.

Gözlerimde hep aynı senaryo.

Sen,

alelacele topladığın bir valizle kapıdasın,

dilimde çocukluktan yadigar dualar



“bırakma beni,sevdiğim”



Gidişini görmemek için kapatıyorum gözlerimi

Karanlık bile daha renkli gidişinden


“gerçek”diyorsun

“gerçek bu”

gerçek buysa,

her yalan güzel




Kapılara küskünüm

Çarpılıp duruyorlar rüyalarımda

Her kapı sesi acı bir çığlık

Gece sızdı pencerelerden odalara

Gece saklıyormuş tüm kederleri

Doğruymuş meğer

Körebe oynuyor şimdi gece ve keder




Yalan doldu odalara

Ne beni ilk bırakan babam var,

ne de son giden sen

zorlayarak kanı çekilmiş bacaklarımı doğrultum

kanlı bir ihtilal var içimde

yaram ağır

ama yaşamalıyım

Artık dindi yağmuru gözlerimin

Açtım pencerelerimi

İçime çektim temiz havayı

Gidişinden beri bu ilk nefesim




Yağmur başlıyor

Toprak kokusu,gül kokusu

ve

İçimde cam kırıkları

Bircan