Özledim bu son zamanlarda acıkmayı bile,
Midemden haber bekliyorum ama gelmiyor,
Sonu gelmez beklentiye sabredemiyorum ve,
Ayaklarım dinlemeksizin mutfağa yöneliyor…

Damağım özlediği tatla buluştuğu zaman,
Açılmamış bir sayfa daha kapanıyor orada,
Yeni bir arayışla kendime döndüğüm an,
Dünya bana bakıyor tüm anlamsızlığıyla…

Hayat böyle bir çelişkinin adı mıdır acaba?
Beklemek ve görmek, bunların sonrasında,
Yeni bir arayışla ayağa kalkmamak, aksine,
Kımıldayamamak meçhul karanlığında…

Her ne ise sürüyor, istesek de istemesek de,
Yiyecekler çeşitleniyor, bizler yiyemesek de,
İnsanoğlu böyle işte, durmadan gelişmek ister,
Bazen önü kapansa da durmaz, yan tarafa gider…

Ben de yana gidiyorum, önüm arkam sobe artık,
Orada da yol olmazsa belki yukarıya bulurum,
Madem ki buradayız, madem ki bir yola çıktık,
Önü alınmaz bunun, el yordamıyla gidiyorum…