Ey! İnsanoğlu Galü Belada ne dedik,
Rabbimiz sensin başka ilah yok dedik,
Bu sözün ışığında bu dünyaya geldik,
O günün sözü üzerine insanlığı sevdik..

Çok zaman geçti, ardın sıra geldik,
Hepimiz dünyaya gelerek şeref verdik,
Verilen söz üzerine hep el eleydik,
Ne yazık ki iblisin vaadine yenildik..

Huzur içinde hep beraber yaşayacaktık,
Hiçbir kimseyi hor görüp dışlamayacaktık,
Ne yazık ki verdiğimiz sözü tutamadık,
Şeytana kanıp çıkar düşünüp aldandık..

Ta ilk insan Adem’ den bu yana geldik,
Sevgi huzur dedik, barış için söz verdik
Bazı çıkarları uyup insanlığı ezdik,
Bilmiyorduk hiçbir zaman kimin izindeydik..

Bunca zaman canlar yakıp, kıydık,
Sanki vatan olup onu kurtardık,
Kanları su gibi ortalığa akıttık,
Yaratanı unutup dünya metasına daldık..

Satır, satır olduk hepsini yazdık,
Cetele ile şehitlerimize mezar kazdık,
Ardı gelemeyen emellere ortak olduk,
Yolunu bulan buldu biz yolda kaldık..

Nice yol gösterenler vardı duymadık,
Dediklerini dinleyip hiç uymadık,
Yapılanlar karşısında bir şey almadık,
Gidenler gitti bizler arkada kala kaldık..

Biz ne idik neden böyle olduk,
Gidenlerin ardından hep solduk,
Soruları hep başkalarına sorduk durduk,
Bir an olsan kendimize sormayı unuttuk..

İşte böyle geldik yaşadığımız günümüze,
Değişen bir şey yok ağlıyoruz şehitlerimize,
Hiç bilmiyoruz bilgilerimizi resetlemeye,
Ruhların yaratıldığı zaman ki sözlerimize…

Yaratana söz vermiştik bir zamanlar,
Hiçbir zaman kendimiz veremedik karar,
Kendimizi düzeltmezsek çok analar ağlar,
Özümüzü unutunca acıyor içten içe canlar..

Bitsin artık içinde olduğumuz karanlık,
İnsan olarak yaratıldık bizler insandık,
Karanlıklar bitsin artık olsun aydınlık,
Yaşam güzel olsun kazansın insanlık…