—İki yakın dosta

Sevgilim leyleği havada görmüş,
Gittiği her yerden arıyor beni.
Gönlümün dalına yuvalar örmüş,
Her ne yana dönsem sarıyor beni.

Hüma kuşu gibi kanat açarak,
Kalbimi kalbiyle alıp kaçarak,
Ahu gözleriyle ışık saçarak,
Uzaktan uzağa tanıyor beni.

Maziyi içinden temelli sökmüş,
Ne varsa terk edip dağlara dökmüş,
İçine tertemiz bir sevgi çökmüş,
Gönlünün prensi sanıyor beni.

Bir gün çalmasak ta aşkı felekten,
Üstünlüğü yeter huri melekten,
Seviyorum onu candan yürekten,
Beklide bu yüzden anıyor beni.

İkimizde iki kalbin arası
Biraz hasret, biraz gönül yarası,
Belki de çok yakın vuslat sırası,
Hicran ateşiyle yanıyor ben-i.

Yıllarca yaşadık aşkın renginde,
Hem de Leyla ile Mecnun denginde,
Ne ben bende kaldım, ne o kendinde,
İkimizin birden kanıyor ben-i.