Birkaç saat sonra
Kuzen geri döndü
Şiva”nerede oturuyor
Evi tam biliyorsun diymi”dedi
Kuzen Kadru “tamam merak etme
Gidip sana gösteriririm”
Tapınaklar kenti Mahabalipuram’ın
Sahile yakın yerinde
Güzel bir evdi
Evin sahibi krala yakın olmalıydı
Evin girişinde savaşçılar bekliyordu

Şiva’nın tahmin ettiği gibi
Aşvarya’nın babası
Kral’ın danışmanıydı
Onlar dükkana geldiklerinde
Dışarıda iki savaşçı bekliyordu
Önemli birileri olduğu belliydi
Bahçe duvarları içinde
Güzel ve korunaklı bir evdi
Evin terasında Aşvarya belirdi
Asil duruşuyla denize bakıyordu
Şiva bir kez daha aşık olmuştu
Bu güzelliğe

Şiva Yıllarca amcasının gemisi ile
Kumaş,baharat götürüp
Başka ürünler getirmişti
Uzak diyerlardan
Babası yaşlanınca dükkanı
Ona bırakmıştı
Artık hep Mahabalipuram’da
Olacaktı
Evlenme yaşı da geçiyordu artık
Ama Tanrı karşısına
Aşvarya’yı çıkarmıştı

Ne yazık ki savaşçılardan dolayı
Aşvarya’ya seslenemedi
Orada olduğunu
Gösteremedi
Savaşçılar onu fark etmişlerdi
Şiva oradan uzaklaşmak zorunda kaldı
Şiva dükkana gelinceye kadar
Hep Aşvarya’yı düşündü
Akşam olmuştu
Dükkanı kapatarak evine döndü

Akşam yemeğinde
Fazla bir şey yemeyince
Annesi merakla sordu
“Neyin var oğlum.İşler mi kötü”
Yok anne dedi, Şiva
“Durgunsun neyin var”dedi tekrar
“Yok bir şeyim” dedi Şiva
Annesi “ben anlarım senin bir şeyin var”
Şiva annesinin ısrarına dayanamadı
Ve “Bir kız gördüm”dedi
Annesinin gözleri parladı
“Kim,kim bu kız”dedi
Şiva başını kaldırdı,annesine baktı
“Aşvarya anne Aşvarya adı”

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz