68
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
4208
Okunma

/manaya gem vuruşun kestirmesidir
sıkışan sanrılar.../
unuturken kutuplarda
alazı kavrulmuş yanımı
bir bir dökülsün şiire
naftalinli susuşa soyunan çığlıklar
sevinin en bakir vadisinde açtı umudum
dağın ıslak yüzünü sevmiyorum
erdemin alnı açık sabrında uyurken huzur
bekliyorum
/sana son saklanışın b/ağlanışıdır
zifiri sabahlar…/
kimsesizliğin puslu duruşuna sarılırken masumiyet
hüznün otağına değdirdi yaşam! her dokunuşun vehmini
bir çığlık kopacak şimdi
telaşın kanına giren zamansız ihtilalde
gözlerimdeki çocuk bakışı
rüzgârın pençesinden kurtardım
gecenin teninden kopup gelen
trajik sızı!
sen kalan ömrümün geçmiş yanısın
kirpiği kırık ezgiler
üşüşüyorken ruhumun deltasına
ırmağına gülümseyen
çağlayanlar doluyor cebime
sür-git yüreğine kendim!
sükunetine hüznün repliği değmeden
yık! yalnızlığın izbe koridorunu
yık ki
umudun çisesi değsin
sol yanımın son demine…
M.ALTAN
22.06.2010