çizmeyecektin bu yamuğu
sıfırla çarpmayacaktın beni
ben ki farklıyım
sabit sayı değilim ki
senin sfırların
sıfırlamaz beni
ben ki sonsuza giden bir f ’ im
olsa olsa
seninle limit durumunda
belirsizlik olur halim

halbuki ben seni hep kurtarmıştım
tanımsız olduğun her aralıkta
bana sığınan sen değil miydin
başka uzaylar seni kapsarken
neydi bu kibrin
iki boyutu anladım da
üç boyut neyine yetmedi de
beşinci boyutu elaleme amele ettin

çizmeyecektin bu yamuğu
aykırı olmayacaktın düzlemime
halbuki ben seni hep
mükemmel sayı hayal ettim
seni çarpanlarına ayırmada
yoktu kötü niyetim
ama sen anlamadın
bunu bilemedin!

çarptın sıfırla beni
senin sıfırların sıfırlamaz ki beni
türevleyenler bile telef oldu: Beni.
oysa sen hayalimdeki
tek mükemmel sayıydın
çarpılsam da sendim
toplansam da..
nereden bilebilirdim ki
tüm hayallerimin
bir oskülatör küreğe
teğetler çizmekten ibaret olduğunu!

velhasıl
paradoks gillere gelin gidesin
gebe kalasın
döngülerin en kısırına
vize, final ve büt’ lerdeki
en zor soruları hazırlayan olasın
çınlatsın kulaklarını
gariban öğrenciler
en vakitsiz zamanlarda
çın çın..