Berzah âlemine yapılır koşu
Canı kafesinden çözen ölümdür
Denizde balığı gökteki kuşu
Her nefes alışta süzen ölümdür

Kabir kapısında kabir taşında
Bebek bakışında hasta başında
Kinin kıyısında aşk ataşında
Kerem’in külünde tozan ölümdür

Renkten renge boş yerine girmezsin
Gökkubbe altında sefa sürmezsin
Sebep varken memurunu görmezsin
Kazma ile kabir kazan ölümdür

Ebabil ağzında gizlenir taşa
Yetimin gözünde bulanır yaşa
Yoldaşı melektir yürür başbaşa
Âlem-i cihanda gezen ölümdür

Şehirde beyleri dağda çobanı
Yakalar yakasın kurup kapanı
Ne değişir sarfeylesen çabanı
Fani defterine yazan ölümdür

Teneffüs eylemez kabir okulu
Orda açan çiçek berat kokulu
Korur “ümit-korku” zırhlanmış kulu
Sırra ermeyeni üzen ölümdür

Böyle tanzim etmiş ulu Yaradan
Her nefis geçecek şaşmaz sıradan
Ölür müydü yoksa insan yaradan
Aslında kan değil sızan ölümdür

Sur’la bitecektir bu ölüm çağı
Savurup atacak denizi dağı
Âdem’den mirastır bu göbek bağı
Gözükara çark-ı düzen ölümdür

Çark-ı Devran (sy. 83)