“1960’lı yılların başlarında Köycülük hayatından şehir yaşamına ilk göçenlerden ve ticaret yaşamıyla yöre toplumuna ilk meşaleyi yakanlardan birisi olan Saddettin KOÇYİĞİT anısana..”



SAADETTİN

İsminin anlamı saadete eren
Erdin mi saadete bilmem saadettin
Güllerden gül vardır hep yedi veren
Verdin yedi gülü gördüm saadettin

Yüzün yırttı Koca Veysel toprağın
Yılmaz ise Devrimcisi bu çağın
Hıdır Dedem bekçisiydi Ocağın
Aydınlığa zincir oldun saadettin

Küçük Veysel, Veysel ile çağdaştı
Yaştaki yirmi yıl hesapta hiçti
Sivrialan’dan Şair Fadime göçtü
Göçler kervanına girdin saadettin

Gani Abdal mekânıdır ocağın
Bilemedin ana baba kucağın
Yavruların yaksın senin ocağın
Ali Rıza ile öğün saadettin

İsa yaşındaydın bana çağdaştın
Aşılmaz sanılan engeli aştın
En son “Temam” dedin sonsuza göçtün
Sonsuzluğa sen de erdin saadettin

O sonsuzluk bize mekân olacak
Kimler geldi geçti el ne bilecek
Dünya yalan imiş, ölümse gerçek
Gerçeğin kendisi oldun saadettin

Hemi babamıdın hemi de çağdaş
Yaşam yokuşunda olduk arkadaş
Altı çocuğuna olurum gardaş
UMUTLU’yla yedi olduk Saadettin

Hasan ERKILIÇ
(UMUTLU)
Ankara, 16.07.2009 Perşembe saat 07.30