Bana acılardan söz edebilirsin
Ama mutluluktan asla..
İnsanlarımız küçülmüyormuki binalarımız büyürken,
Ölümü sanki bizlermi yarattık
Yaşarken ölmüyormuyuzki işte!.
Bak nasılda gecelerimiz uzundur bizim
Güneşimiz bir türlü doğmadı doğmayıda bilmez
Gülüşümüz yarım kaldı hep tozlanmış aynalarda
Sevgiyi yudum -yudum sundular diye
Mutluluk bizim olmayı bir türlü bilmez
Ölüm duyuruları kanattı kanatıyorda hep yüreklerimizi
Ve buna halada gülenlerimiz var
Nelerle koparttılar kalplerimizi sevgilerimi nelerle bir bilsen
Çocukcada ağlıyorsak şimdi utancımıza
Ve genede içten taa içten sevenlerimiz var
Bana acılardan söz edebilirsin, ama mutluluklardan asla..
Çünkü ben onu hiç ama hiç tadamadımki
Senden başka ARKADAŞ


Yaşadığım duygulara 1978 yılında Oktay arkadaşımla yazdığım şiir.Not:Zaman gece yarısını çoktan geçmişti..
Nazmi Şenusta