Derdime bir çare bulamıyor,
içinde çağlayan barındıran yüreğim,
kaçmak istiyorum tüm gerçeklerden,
duymak çok üzüyor,
sensizlik gerçeğini.
Git gide batağa gömülüyor,
bir zamanlar gıpta edilen sevgimiz,
ne çare buna izin veren
biz değil miyiz?
Haykırmalıyım belki sana
Herşeyi;
beni ne kadar üzdüğünü,
sensiz kolumun kanadımın kırılacağını,
beni benle bırakırsan
içimdeki sevgiyi yitireceğimi...
Oysa bunları,
beni kendinden uzaklaştırmak
acı çekmemi engellemek için yapıyorsundur
bu aramızdaki uçurumlaşan uzaklığı,
çabalarımı hiçe sayarak,
beni sensiz bırakmayı göze alarak,
bunlara dayanacağımı umarak,
bırakıyorsun bizi ateşe.
Sen bilirsin Ey DOST,
en vazgeçilmez sandığım,
herşeyim olan ve bugün solan gerçeğim.
Sen bilirsin,
GİT,
GİTMe demeyeceğim,
bu defa set olmayacağım önünde,
bensizliği göze almışsan
yutmuşsan her bir sözü içinde,
mabed yapmışsan beni kendine,
sessiz sevmeleri seçmişsen,
Sen bilirsin.
K A L demeyeceğim.
Yoruldum artık
tek taraflı kaybetmeme savaşından,
yenilgiyi kabul ediyorum,
çekiliyorum ellerim havada,
teslim oluyorum sensizliğe.
Bırakırken kendimi sensizliğin koynuna,
korkmuyorumda,
cesaretim oldun benim
farkında olmasanda,
susmaların, erteleyişlerin cesaret verdi bana,
son anda bıraktım kendimi sensizliğin koynuna.
Vazgeçişim oldun senden,
sevginden,
uzaklaştırdın beni kendinden,
gerçekten...