Biliyorum artık asla hiç bir şey eskisi gibi olmayacak,
Dünyanın serveti ellerimde olsa,
Her yönden mükemmel bir insan olsam,
Asla ve asla kaybettiğimi geri alamayacağım.
İşte buna kader derler.
İnsan bazen kendisi kaderini çizer,
Ya da benim gibi kendini kaderine çizdirtir..
Bazı pişmanlıklar vardır ki;
Sadece ve sadece size bir teselli olabilir ancak,
Çünkü büyük ikramiye bu dünyada çok az kişiye rastlar.
Kimilerine ise ne ikramiyesi, ağır cezalar keser hayat.
Ama her ne olursa olsun, kimilerine göre hayat,
Gene de yaşamaya değer bir cevherdir,
Kimilerine göre ise doldurmamız gereken çiledir.
En kötüsü de rotasını kaybetmiş,
Rüzgarın estiği yöne doğru süratle yol almaktır.
İşte hayata böyle bakanlar için,
Akşamları derin derin düşünceye,
Sabah olduğunda ise korku tüneline dalmaktır.
Gündüz vakti kabusa dolanmaktır.
En kötüsü de dışardan sana özenen sayısız insan varken,
Ruhunun derinliklerindeki fırtınaları kimseyle paylaşamamaktır.
Esasta paylaşmak istersen bunu,
Çünkü paylaşmak acıyı azaltır bir nebze..
Ama bunun bir de bedeli olmasa,
Her tarafımız yasaklar, dayatmalar, kalıplarla dolmasa,
İşte bu bedeller de ödenmezdi asla..
Sevmek en kutsal olgu,
Ama kaç kişi vardır onu gerçek anlamda kavrayan,
Katıksız duru, saf ve temiz bir sevgiyi?...
Maalesef hissizlik bürmüş çoğu kalpleri..
Sonuç olarak yaşıyoruz işte şu anlaşılması zor dünyada,
Bazen neşeyle, bazen kederle.
Ama en azından yanımızdaki onca sevenimizle...
Artık önümüze bakacağız,
Asla arkamıza bakmayacağız,
Bakmayacağız ki, olan bitenleri unutacağız...