otururum penceremin önüne
seni beklerim sabahlara dek
hayalin uğrak vermez buralara
göremem vurulduğum gözlerini
ne de ak düşmüş saçlarındaki sevdayı...

karanlıklar yutar senli hayallerimi
yosun tutmuş sokaklarımdan
bir gölgen geçip gitse usulca
aşk’ının serinliğini doldursam içime
sevda türküleri söylesem yıldızların bakışına...

yanmışlığım yalnız sokaklara taşarken
varlığın içimde bir yanardağ
volkanlaşırım, kor olur şimdi içimde/büyür
ateşin içimi yakar her gün
inan ben yaşayamam gayri bu şehirde sensiz...

direnişlerim yorgun,dayanmaz yarınlara
yokluğun götürür beni ölümlere
gel artık daha fazla ölüme üşümeden
sar beni deli sevecenliğinle
parmakların saçlarımı tel tel okşasın
sevdan yudum yudum aksın kor yüreğime...

bak, gözbebeklerimin elasına
tut ellerimden, götür sahil boylarına
yalnız bırakma beni kahırlı sokaklarımda
varlığın içimde umutlar yeşertsin güneşe inat
ay ışığında ayrılıklara veda ettir bana sevgilim...


Bahar Tülay Kıran 03 temmuz 2007