Şiirin ne zaman yazıldığını bilmiyorum.Ama resme bakılırsa bembeyaz, lekesiz bir sevgiye hasret iken, papatyaların döküldüğü, ellerden güllerin atıldığı bir mevsim ve zamanda...Yaz da kış gibi...Kutup da yaz gibi özlenir ya...Böylesine bir özlem duyuluyorken sevgiliye; bunları bil, duy ve öyle git demeyi ne de güzel dile getirmiş, dizelere dökmüş Sn.şair.O, her şeyi iken git demek zordur aslında.Belki de gitme demektir.Kal demektir.Ancak, güller ellerden atılmaya kadar gelmişse denecek de pek bir şey yoktur.Uzaklaş derken, bunu unuttuğundan, unutacağından değil, beklentilerinin olmadığından demiştir. Demiştir de Sn.şair söylerken yine de buruktur.Ve açık bir kapı da bırakmıştır.Git denilen, söylenenleri duyup da gelecekse, dönecekse inanın bir şey ifade etmez bu dönmeler.Koymuş sa kafasına, bir neden bulacaktır gitmek için.Hani;
"Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar,
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar"
Dizeleri var ya...
Beklenmeye değer se son nefese kadar beklenir...Gelmeyeceğini bile bile...Beklenir.Denize hasret gemiler gibi limanlarda...
Aslında beklenen sevgili değil.Beklenen; koşulsuz, hesapsız kitapsızbir sevgi, heves değil nefes olan bir sevgi...Yüreğin ritmik atışlarının bile aşk olduğu bir sevgi..."Güneşi doğduracak, dünyayı durduracak" kadar bir sevgi...İstenen o.Böylesine bir kalp beklediği, ümit ettiği o sevgiyi elbet bulacaktır.Sevgi...Kan... ve kin...Düşündürücü...
Harika bir şiir olmuş.İster istemez içinde buluyorsunuz kendinizi.
Kutluyorum Sn.şairi.
Selam, saygı ve sevgilerimle.