Düşteki Memleket

Arkadaşlarım var.Benimde.
Yokluk ve sefalet isminde.
Kol geziyorlar ,yurdumuzda.
Utanmazlar.
Daha dün onlara, hastalıkta katıldı .
Düğünü varmış,sağmalcılarda.
Davetiye yolladı.
Sevinmeliyim be,
Sevinmelisinizde.
Böyle arkadaşlarımız var,memleketimizde.
Geziyoruz kol-kola,hemde caddelerde.
Allah esirgesin, görende yok bu günde.
Ha bakın:
Ahmetin bir derdi vardı,
Köşeye oturupağladı.
Yakındı zavallı,evim değil .
Bir odam yok. Yok diye.
Geziyormuş çocukları,ortada
Yarı aç
Yarı tok..
Sızlandı bir parça lokma yok-yok.
Dokundum omuzuna kahırlanma be Ahmet.
Vad edilen günler uzak değil yakında.
Adımını atsan bulacaksın karşında.
Olacak seninde
Benimde.Bizlerinde
.
Parladı zavallının gözleri,
Sobadaki köz gibi.
Açıldı ağzı bir karış.
Sahimi.
Evet kardeşim o günler,
Uzak değil yakında.
……………..
Ya,şimdi Mehmet.
Mehmet yahu,oda kim demeyin.
Hani şu bizim Mehmet .
Fabrikanın çöpcüsü.
Anacığı hastaydı,bu üçüncüsü.
Çıkarılmıştı işinden.Topilliler yüzünden.
Dert yakınıyordu, ilaç alabilmek için .
Birkaç kuruş yüzünden.
Bu birkaç kuruş için,herçareye baş vurdu.
Kapı-kapı dolaşıp.Tokmakları vurdu.
Kimi,kapıdan okkalı tükrük yedi.
‘Pezevenk’ çalışsana,dendi.
Al-al oldu ,Mehmetin gözleri,
Yutkundu –yutkundu.
Boğazına birşeyler düğümlendi.
Zorlukla.Nerede o iş -ABİ- dedi.
Ovv işide ben bulayım sana.
Defol karşımda dırlama.
……………
karar verdi. Anacığı için para isteyecekti.
Böylece,
Bir katı tokmagını çevirdi.
Kapıdakinin ense kalın, kemer geniş.
Yanakları al-aldı.
Belliki kahvaltıda tereyağı , bal vardı.
Sızlandı bizim Mehmet .
Anacığım
Anam hasta diye.
Herif ağzını temizleyip,
Tuuu etti yere.
Tükrük ammada çoktu,
Belliki herifin karnı toktu.
Nereden çıktı o karınca ,
Sonunu düşünmeden,
Hücum etti yerdeki tükrüğe.
Bir şeyler bulurum ümidi ile.
Bizimki ayağını basıp,
Şöyle bir çekti.
Zavallı karınca bir umut uğruna,
Nalları dikti.
Ayrıldı o kapıdanda.
Çıplak,
Kafa,
Kol ayak.
Okumuşun dediği, hapı alabilmek için
Mehmet.
Her peçeye büründü.
Çok yazık oldu anacığı, dün öldü.
Artık razı idi tek bir dilim ekmeğe.
Çünkü eti verirlerdi köpeğe.
‘aniden yataktan ter içinde doğruldum’
Bu ne biçim düzen –nasıl memleket
Köpek it iken veriyorlar.ET. Gaziantep 1970