Doğduğumdan bu yana bu yolda,
Garip yolcuyum bu dünyada,
Engin dağlarda ve ovalarda,
Sevgiler neredeyse ben oralarda,

Dillerde olup da bağırıp çağıran,
Engin ırmaklar gibi çağlayıp coşan,
Hiç durmadan hızlı adımlar koşan,
Garibim hayat çileleriyle uğraşan..

Gidiyorum işte yolun sonuna doğru,
Tutturmuş kendime göre bildiğim yolu,
Bazen tutamayarak soruyorum soru,
Bilmiyorum ne zaman gelecek yolun sonu..

Gidiyorum işte bilmediğim bir yere doğru,
Gidiyorum bir yere değil yaratana doğru,
Onda bitecek biliyorum yolun asıl sonu,
Garip geldim garip gidiyorum ona doğru..

Bazen düşünüp merak ederim
Nerde acaba dost bildiklerim,
Kırıldı zincirim tutmuyor firenim,
Bu yol çok yordu ama yine giderim..

Dağı ovaları dolaşır giderim aşarak,
Biliyorum bu can bedenden çıkacak
Bu gönül sonunda menzile ulaşacak,
Bu yol bitecek elbet sona ulaşılacak..

Yollarda görürüm baharları kışları,
Kendimde saklarım bütün sırları,
Neyleyim dünyada hanları mekanları,
Koşuyorum işte hedef olan menzile doğru..

İşte savruldum oradan oraya,
Geliyorum işte yolların sonuna,
Hiç düşünmüyorum bundan sonrasına,
Bir gün olur kavuşurum yaratana..