SERSERİ

bir zamanlar seni seven serseri
adını kalleş koydu ve sildi
unutmaz asla kalbinde acıyı.


sende yürek kalmamış
sen sevmek nedir bilemedin
değer verdim ki anla diye
sen anlamaya bile değmezsin
kimseye güvenmiyor serseri
bir daha ağlamamak için
hiç kimseyi sevemiyor.


haydi git yolun açık olsun
son uğurlanan sen
son kez ağlayan ben olurum
gözyaşlarımı bırakırım nehirlere
bir gece şahit olurken
süzülür yaşlar ellerime.


kabusların bitti ey serserim
yüreğinde ateşleri kimse yakamayacak
belki seni senden başkası sevmeyecek
sen uzak kentin sokaklar ardındayken
serseri son nefesi ile veda edecek.


oy oy diyecek,tabutumun başına gelipte
bir defa değil her gün ağlayacak
pişmanlığını dile getireceksin.


kalk bir defa demek geç olacak
çünkü serserin öldüüü
aşkı ölümsüz bilen serseri
sensiz çok uzaklara gitti
mutlu musun?


ne de güzeldi bir zamanlar değil mi?
el ele tutuşup martıları seyrederken
acının gerçek yüzü ihanet
sen nefret ederdin ihannetten
söyle şimdi bana ne oldu.


karanlık caddeler yakabilirsin lambalarını
serseri yok artık gidiyor ıssız yerlere
ey yağmur bulutlarınla gel istanbul’a
artık sustu serseri ağlamıyor.


bir uyuşturucu gibi girdin kanıma
sevdim seni kastın varmış canıma.
____________________________________