bugün dolaşırken sokaklarda
kendimde değildim
attığım her adımımda
sen vardın
gülüşlerin saçıldı önüme
kaldırımlarda tebessümler renk renk açar...

bakışların yüreğimden vurdu beni
ismin düşmedi dudaklarımdan
düşüncelerimde kendimde değilim
yürüdüğum yerler çıngıraklı
yalnızlığımdan korkarım...

kuşlar özgür olmasına da
suskunlukları kulaklarımı tırmalar
yokluğuna isyanlarım alabora
devrilirim sensizliğe bir yetim gibi...

dalgınlıklarım kalbime vurur
sen sanırım titremelerime
yüreğime dokunan
zarif ellerini tutamadan hayalin kaybolur
yağmurlara karışıp
akar gidersin ötelerin yalnızlığına
mecalsiz bakarım ardından...

yıldırımların kabusu çöker üstüme
sığınacak dallarım yanar
çaresizim ortalıklarda kalmışlığıma
takatsiz acılarımda
umutsuzluğa hicranları yüklerim
ne yapayım ki
kaderin vebali çoktur gidişlerine...

aah bu ayrılıklar, aah!
derinlerden yaralanırken
hangi baharlarda son bulacak
yalnızlıklarda kalışım
derinlerden yaralanırken ben
umutsuzluklarda umut ışığı yakarım
yabancı sokaklarım şenlensin
yarınlarda gelişine...