bir çınar hayal ediyorum
gölgesi cüssesinden büyük
aşkıy sa yaşından

karşım da duruyor tüm heybetiyle
çakı darbeleriyle, gövdesinde aşıkların ismini taşır
ama hiç birisi yorgun çınar gibi vefalı değildir

sessizce baharın gelişini bekler
soğuk acımasız gecelerde

dalları ele verir asırlık yalnızlığını
ağladığını hiç kimse görmemiştir

her daim başı dik
olgun ve marur

canı yansada dile getiremez
inciltmek istemez ki söyleyemez,
gövdesinde ki değil yüreğindeki acıyı

kendide biliyordu bir gün sesizce öleceğini
yavaş yavaş yorulduğunu hissediyordu

artık sevenlerin sıcak yuvası olmayacaktı
bütün derdi hissettirmeden gitmekti

asırlık yorgun çınar kendine yakışanı yaptı
ve dimdik ayakta öldü

her yorgun çınar gibi

emine cenk