Hücrelerime kadar işleyen sevdanı ektim yüreğime,
Harmanlayıp serptim bir bir tüm benliğime,
Söyle ne yaptın bana ve yarım kalbime,
Kalbimi götürmüşsün beraberinde; Kimi sevsem sensin...

Bırakıpta giderken beni, çaresizce dört duvar arasında.
Hayalini unutmuşsun sevdiğim, gözlerimde ki aynada.
Kahrolası suretin gitmiyor benden, her an sol yanımda.
Resmini unutmuşsun gözlerimde; Kime baksam sensin...

Söküp atmam mümkünmü canımdan can,
Ne kadarda virüslüymüş damarlarıma geçirdiğin kan,
Razıyım beyaz kefene gözümden gittiğin an,
Öpüşün kalmış dudaklarımda; Kimi öpsem sensin...

Akıpta sel misali göz yaşlara benim sebeb-i bulut,
Yaralı gönlüm gel o yari ölesiye unut,
Başka tenlerde sen çaresizce kensini avut,
Göz yaşını bırakmışsın sinirimde; Kmi üzsem sensin...

Gül bahçelerinin asaletli özü sendedir,
Bütün güzellerin izi sendedir,
Kabahat sende değil, seni sevendedir.
Kokun kalmış burnumda; Kimi koklasam sensin...

Rengine boyamışsın bütün tablolarımı,
Şevkinle donatmışsın tüm mısralarımı,
Müziğinle bestelemişsin tüm şarkılarımı,
benliğimi kopyalamışsın benliğine, her tablom, her şiirim ve her şarkım sensin...

Tabur tabur üstüme gelmekte meymenetsiz maskeler,
Kabus-u feryad ederim, şahidimdir sabahsız geceler.
Kurşunum olsa ne yazar, tüm isabetlerim sendeler.
Silahım kalmış sende; Kimi vursam sensin....


SERHAT ERTAŞ