Binlerce insan arasında yaLnızım sokaqımda.
YüzLerce surat qörürüm içimdeki masalda.
AsLında Hayalperestim sen beni tanıma.
GüzeL qünLerdi qüzeL qüLerdi aynı zamanda.

Geçirdiğim travmalar yaratır seni beynimde.
Bir daha sabahlayamam cennetin bahçesinde.
Hiç yaşayamadığım bir güç var ellerimde.
Bazen gülümsemek ister bu kızda hevesle.

Boynunun şeffafLığında ince çizgili damarları.
Ellerimde mutsuzluğun hayat kanları.
Sildim yeri geldiğinde dünya kadar dostları.
Acısını hissedene kadar duvara vurdum başımı.

Seninle itiraz ettim geleceğin geçmişliğine.
Anladımki ne sen ne gelecek umutlu yerine.
Sevgi dediğim kavram ya benim ölüm günümse ?
Duygu’da oturup azraili kapıda beklemekte.

Çoğu zaman hissederim buz gibiydi hislerim.
Ama çıkarsa beni anlayan birisi dayanabilirim.
Yaşadığım gerçekleri bilir kimisi yok halim.
Sürekli acısada içim ölüme sadece gülerim.

Bu yüzden küsüm şimdi özüme cehennem meleği.
Hanginize ufukta anlamlı bir kardeş doğdu ki ?
Umrumda değil işte gözleri yalan dolan hepsi.
Herşeye mantıkla ilerledim hayatım geçti ciddi..