2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1476
Okunma
Acı versede seven aşığa.
İnsanı, insan eder gönül yarası.
Hasret kalsanda, yarden ışığa.
Aşığı pişirir gönül yarası.
Bülbüle kafeste boyun büktürür.
Çölleri hasretle suya baktırır.
Aşığı dağdan, dağa attırır.
Halden, hale sokar, gönül yarası.
Mehtaba daldırır, bir yıldız eder.
Avcıda ok olur ciğere batar.
Kıbkızıl kan olur yüreğe akar.
Sevdaya doyurur, gönül yarası.
Kör eder gözleri, serap gösterir.
Gönülde dağların karları erir.
Acıyla beraber ayrı haz verir.
Seni senden eder gönül yarası.
Kalemden dökülür, dilde söz olur.
Gözde damla olur deryaya varır.
İnsanın göğsünden, kalbini alır.
İçinde kor olur, gönül yarası.
Gönül yarasını sevenler anlar.
Sevdanın narına dayanmaz dağlar.
Yüreği parça, parça etsede korlar.
Seveni hoş eder, gönül yarası.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
İ
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz