12
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1512
Okunma

Bütün bir ömrünü yalnız geçirse sâhiller,
Kızıl ufuklara, güller dikerdi kandiller...
O ıslanan tepelerden parıldayan yaşına,
İpek teniyle; kifâyetsiz kalırdı mendiller...
Hemen şikâyet eder güllerin solan yüzünü,
Yanık dudak arayan derbeder karanfiller...
Güvercin akşamı görmez, ateş yudumlarken...
Güneşti damlası, kanmıştı kavrulan diller...
Alevli gülleri bâd-ı sabâ serinletse,
Kızıl ufuklara güller dikerdi kandiller...
Vezni: mefâilün feilâtün mefâilün feilün
5.0
100% (5)