Canım yandı sen giderken
Gitme! Diyemedim
Yağmur bana ben sana ağladım
Yürürken hüznünde rüzgârla dost
Bir balıkçı meyhanesinin karşısında buldum kendimi
Tahtadandı sandalyeler boyasını solumuş duvarlar
Kırık beyazdı örtüleri de
Ardında ki ben gibi dağınıktı orası da...
Yaşlıca bir adam çıktı kapıdan
Kırık bir Türkçeyle karşıladı
‘’geç evladım geç otur şöyle’’
Seslendi içeriye zayıfça bir çocuğa
‘’donatın masayı bir kelam işi’’
Gelmişti masama mezeler bir de aynalısından 35 lik
Kulağımda uğuldayıp dudağıma düşen
Bir Orhan baba şarkısı arka fonda

‘’Ben zaten her acının tiryakisi olmuşum
Ömür boyu bitmeyen derdimle yorulmuşum
Gülemem sevgilim!!!
Ben sensiz aaahhh yaşayamam!!!! ‘’

Gözlerimden düştü yaşlar
Dudağımda kalan cümle içimde cam kırıkları
Ben sensiz yaşayamam!!!
Sırtımı sıvazladı o anda bir el
‘’üzülmeyesin be evladım
Aşk acısı bu benzemez başka bir acıya
Dost olur her seferinde terk ettiğin yalnızlığın
Anlarsın be evladım yalnızlıktan vefalı yar
Bulamazsın’’

Baktım yüzüne konuşamadım
Düğümlendi boğazımda cümleler
Ağla/ya/madım