10
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1751
Okunma
Yazmayım diyorum ya, satırlara yeniden
Yüreğim kalemime hükmettikçe durmuyor.
Senle geçen mazimi anıyorum aniden
Müsayitmisin diye bir gün bana sormuyor.
Zaten bütün yaşamım seni terketmedi ki,
Silip atmak istesem onu haketmedi ki.
Hangi gün isyan edip, bu can gark etmedi ki,
Bir gün huzur gemisi bu limana vurmuyor.
Canımdan bezdiğimde efkar dağıtır oldum
Har düştükçe yüreğe onla soğutur oldum
Şarkılarla gözlerde yaşı yağıtır oldum
Sen yoksun ya yanımda, hayat beni sarmıyor.
Gülmemin, sevincimin yegâne sebebiydin
Aşk bahçemde uçuşan, gönül kelebeğimdin
İnci tanem; sen benim iki göz bebeğimdin!
Nasıl dayanıyorum; inan aklım ermiyor.
Her bahar gelişinde çiçekler açıyor ya!
Bazı insanlar nasıl şu aşksız yaşıyor ya!
Hani bir bardakta su dolupta taşıyor ya...
Şu vuslat gelsin artık gönül sabır karmıyor.
Her anımda, aklımda yaşarken yüreğimde,
O bakışın, gözlerin olacak süreğimde.
Zihnimin köşesinde, sen varken gereğimde
Seni düşünmek; sanma, şu beynimi yormuyor!
Olmaz bir tanem olmaz, hayat hiç sensiz olmaz
Zaman bile geçerken, günsüz, takvimsiz olmaz.
Sevgisiz yaşanır mı, hayat gayesiz olmaz!
Yelkovanın peşinde, akrep bile durmuyor.
Gel artık be birtanem; ne olur üzme beni,
Bir yabancı el gibi, uzaktan süzme beni.
Yokluğunla, hasretle , kahredip ezme beni
Sen varken yüreğimde, başka aşklar girmiyor.
Tüm cihan şahit seni nasıl çok sevdiğime
Şu içim kan ağlıyor, bakma boş güldüğüme
Bir gün pişman olup da, ağlarsan öldüğüme
Çok geç olur sevdiğim; giden geri gelmiyor!
Varlığınla bağlıyken, bu şair yaşamaya
Sensiz artık gücüm yok hayatı taşımaya.
İnan; niyet etsem de, bu canı boşamaya...
Ben ölmek istesem de, ALLAH izin vermiyor.
A. MORKOÇ.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz