2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1070
Okunma
Ay–Feri,
Birsonbahar akşamıydı, Ay-Ferim ışıkları yılgın.
Karanlıklar savruk saçlarına,çivileniyordu.
Gözbebeklerinde belkide bir yangın,
Belkide o yangından biri,Ay-Feri
Beni unutma, unutma diyordu.
Birşeyler var bana kalan geride.
Senin bilmediğin,
Bir anlam büyür tanımların ötesinde, Ay-Ferim
Senin çözemediğin.
İşte Ay-Ferim çalıyor yine
Son bahar akşamının son demleri,gazi kentte
Savruk saçlarında ürperirken, bu kez karanlıklar.
Benim gözbebeklerimde bir yangın,
Senin için, Ay-Ferim ,senin için
Bu son alevi parıldar.
Gaziantep 31-10-1971
Cevap Yaz