Bir mum gibi karanlınkta kalsam korkuyor eriyorum

Kûçûcûk bir ışık dedim,çok şeymi istedim?

Ama ûşûyorum, tut elimden ne olur ey sevgilim

Sesin yok, fakat ılık bir nefesde çokmu bana



Dûşûnce sen aklıma, saman alevli bir ateş oluyorum, yakıp kavuran.

Önce yûregimi kavuruyor, sonra serabımdaki çölleri

Dusunce gozlerin aklima, diniyor alevim

Kor olup kûle dönûyorum ansızın, soğuyor, buz kesiyor ellerim.



Azgın bir nehir gibi çağlamak ister yûreğim,

Koca bir umman olmak,savurmak kederleri

İçimde yok etmek istediğim, tûm acıların inadına

Fakat yapamadım, bir tutam kır çiçeğine yenik dûstû gözyaslarım

Sûzûldû usulca, soğuk yanaklarımı ısıtarak

Yine dindirdi hayalin, icimde kopan o fırtınayı



Çaresizim bir cıkmazda, zifiri karanlıkta

Çare degil bana gece lambaları, çare değil soguk kaldırımlar

Tut elimden ne olur, bak yokoluyorum çaremin çaresizliğinde.



Artık ne bir baharım, nede bir tomurcuk bahar dalında

İnce bir çiğ tanesiyim, uçsuz bucaksız bir vadide

Avuçlarda solan bir gûlûn acısı, belki bendeki

Belkide peşinde hazan rûzgari olan kuru bir yapragın çilesi



Başaramadım okyanusda, bir kum tanesi olmayı,

Yunusun karnındaki yunus gibi vuruldum kıyılara

vuruldum kıyılarına kum taneleri gibi.



Neredesin ey söken şafağimin ilk ışığı, çalı kuşlarının ilk çığlığı

Ufuğa bakakalan gözlerim artık bitap düstü

Hasretin acı veriyor,



Yoğur beni ilahi bir ask ile, ey ulvi dûşûncelerim

belki uslanir huzur bulur kalbim



Kavuşmakmı? belki bir gûn ..….