Suskunluğun acıttığı zamanlardayım.
Açmayan çiçeklerin kokusunda
Baharın gelmesini bekliyor umutlarım
Dün söylemek isteyipte sustuklarım
Benden hesap sorarken
Bugün söylemek istediklerim
Dilimi kemirmekte

Kaç baharı es geçti dünlerim
Kaç çiçeği çiğnedi zaman
Yüreğimde öten kuşların sesini
Duyabildim mi?
Şimdi:
Neyin hesabını soruyorum ki kendime
Yitirdiklerimi geri getirebilir mi zaman
İçimdeki ürkek çocuğun sesini duyabilir mi?
Tekrar maviden yeşile akabilir mi
Gökyüzünün rengi?

Zamanın çengelinde
asılı kalmış gülüşlerimi
İndirebilir mi ?
Ya da zamana inat
Yeşertebilir miyim nadasa bıraktığım hayatımı
Yarınlar için hayallar kurabilir miyim
Yağmurların altında
Çığlık çığlığa şarkılar söyleyip
Rüzgarlarla dens edebilir miyim
Her günü bitmeyecekmiş gibi yaşayıp
Yarını avuçlarımda hapsedebilir miyim?

Evet
Kırmalıyım artık suskunluğun zincirlerini
Asılmalıyım hayatın saçlarına
sarmalıyım mutluluğu belinden sıkıca
Açmalıyım kilidi pas tutmuş kapıları
Hayata: mutluluğa: ve yaşamaya

Sümran Uymaz