Ben çocukluğumdan beri
Alay ederim hayatla
E oda benle eder

O bana gülmese de
Ben gülerim
Ona inat

Gül sende
Her fırsatta bol bol gül
Yaş gelsin gözünden,
Nefesin kesilsin, düş oturduğun yerden
Katıla katıla gül, öyle gül ki hem
Asık suratlı bir kul bile kalmasın etrafında
Hakkındır, bırakmayasın dünyaya

Adam düşer, ben gülerim
Osurur biri, istemeden güya
Tutamaz gazını, kokutur fena
Numaradan mahcup edâsı
Ben basarım kahkahayı
Banane sahip olaydı kıçına

Çok bilmişe çok
okumuş câhile iyi gülerim
Ölmeyecekmiş gibi yaşayanlara
hem şaşar hem gülerim

Küçük oğluma da gülerim
Melül melül baksa yeter
Büyüğüne de gülüyorum bazen
Ama çaktırmadan
Ergenliğe adım attı kerata
Kafası dumanlı, kızdırmaya gelmez
Buluttan nem kapıyor zaten

Hanıma da gülerim, âlem kadındır

Rahmetli babama hep gülerdim
Biraz korkudan, bolca saygıdan
Ama en çok anlattığı fıkralara gülerdim,
Gülerdik ailece istinasız her zaman
Dinleyebileydin sende çok gülerdin
Nûr içinde yatsın bal tadındaydı muhabbeti

Kardeşlerime ayrı ayrı gülerim
Her biri başka dünya
Biri bitirim, diğeri duygusal
Biri pekbilmiş, diğeri az

Akrabalara, komşulara
Tanışlara, dostlara
Gülerim babam gülerim

Ama en çokta kendime gülerim
Saçıma sakalıma huyuma suyuma
Kızarım her şeye, herkese önce
Bin bahane ile on bin kulp takarım
Sonra bakarım ki tüm kabahat bende
Çaktırmadan, gizli gizli gülerim halime

Ama bu işinde olmalı bir adabı elbet

Mesela ben dost yüzüne gülerim ama
Ardından gülmem düşmanımın bile
Garibe, mazlûma gülmem
Arsız yanında hiç gülmem
Zalim yanında öldürseler gülemem…


14.40 – 21 Mayıs 2010
İstanbul