Aradan geçen aylardan sonra
Kazan’dan ayrıldı yine Edige
İdil boylarında bir deli çıvgın
Nehrin karşına geçti Edige
Bir kaç gün sonra Timur Bek’in
Sarayına ulaştı
Saray bahçesinde bir kuğu gibi
Nasıl da salınır gördü Akbülek

İşaret ederek sürdü atını
Küçük şelalede buluşacaktı
Akbülek de heyecan sardı bedeni
Tabiî ki Edige idi nedeni
Edige de de heyecan arttıkça arttı
Sığmıyordu artık içi içine
Karşıdan göründü güzel Akbülek
Atladı atından koşarak geldi
Adeta duygular akan bir seldi

Öyle bir sarıldı iki sevgili
Sanki akıp giden zaman durmuştu
Bir süre sonra kendine geldi
Nasılsın diye sordu Edige
Gülen gözleriyle bakan Akmülek
“İyiyim” dedi “ya sen nasılsın”
Edige “iyiyim ve çok mutluyum”

Nehir kıyısında iki sevgili
Hasret giderdiler saatler boyu
Ayrılık vakti gelip çatınca
Birden hüzünlendi yine Akbülek
“Bir daha ne zaman görürüm seni”
“Nasip” dedi ona bakıp Edige

Uzak diyarların nazlı çiçeği
Gün gelir burada bulurum seni
Zaman ne gösterir hiç belli olmaz
Mevlam izin verir alırım seni
Bekle beni bu dağların Maralı
Tez zamanda döneceğim bilesin
Bilesin de sağlıcakla kalasın

Bu sevda yüreği sarmıştı yaman
Ateşi yakıyor vermiyor aman
Yine hasret kokar İdil’de zaman
Akbülek İdil’e bakar ağlarmış
(Devam edecek)

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz


)(-)(-)(-AKBÜLEK-)(((-12-)))(-)(-)(

Akbülek sevdası kâr etti cana
Yine yolculuk var başka diyara
Edige hazırdır yola çıkmaya
Aşktandır sinede açılan yara
Yine haber geldi Kazan Han’ından
Yolda tuzak kurup vurduracakmış

Yola çıktı Nogayların Lideri
Geceyi bekledi geçit yerinde
Baskın basanın dedi ekledi
Pusuya yatanların hepsin hakladı
Haber geldi saraya Edige kurtuldu
Toktamış sonuçtan hoşnut olmadı
Öyle bir haykırdı yer gök yırtıldı

İdil havzasında çiçekler açmış
Bu sevda ne kadar zormuş Akbülek
Seni seven yiğit kendinden geçmiş
Bu sevda ataşmış,kormuş Akbülek

Edige yollarda hayal düş ile
Sanki sohbet eder uçan kuş ile
Diyor ki kaderde var ise çile
Çekeriz çileyi Hâk’tan bilerek

Tam iki gün sonra kavuştu yâr’e
Sarıldı Akbülek kapandı yara
Gönüller baharda sanki bir hara
Mevlâm çok güzellik vermiş Akbülek

Bakıyordu şimdi gülen göz ile
Koşuyordu bazen cilve naz ile
Şaka yapıyordu durup söz ile
Boynuna sarıldı hem de gülerek

Hasret giderdi iki sevgili
Ayrılık vakti yine gelmişti
Böyle daha ne kadar sürecekti bu iş
Yeter artık,
Beni babamdan iste dedi Akbülek
Tamam isteyecekti de bunu
Timur Bek’e kim söyleyecek
Kime söyletecekti

Edige sıçrayarak bindi atına
“Bekle kara gözlüm,bekle gelecem”
(Devam edecek)

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz