Savaş mı ilan etmiştim yüreğine
Kapattın sezgilerine kapıları kör döğüşü sürdürdüğün
Bozguna uğrayan umutların nefesi üşütüyor içimi
Cerrah ustalığında kazıyor aşkı gururunun bıçağı
Bir işe yaramıyor yüreğimin gönderdiği
Ne beyaz güvercin ne zeytin dalları

Başlangıcındayım ıssızlığımın
Kirpiklerimin tuzuna banıp yutamıyorum
Saatler boyu yokluğunun acısını
Bu kaçıncı zamanı gecede tutukluğumun
Bıraktım saymayı müebbet’ini yediğimden beri
Doğmayı unuttuğun sabahları

Daha ne kadar sürecek bilmem
Bakışlarımın kalakalmışlığı köşe başlarında
Yıldızların alaycı çuvaldız batışı kanıyor gözlerimde
Hızla tüketiyorsun hükmüm ateşe düşen su damlası
Esiri oldum suskunluğunun biçare çırpınışlar
Dibe çekiyor duygularımı hüzün batağının kolları

Bitirmeye bu kadar heves niye
Bu sevda oyununun daha perdesi inmeden
Kaç figüran başrol kapma telaşında dolaşacak etrafında
Kıramadım küflü inadının düşlerine prangasını
Rüzgâr gülü badı-saba’yı göstermez mi gönül sefinesine
Hangi dalgaya yenik düştüm de ellerimde ay battı