Kendi yüreğimin yaz diyeceği bir sonbaharı
Boyamak isterdim gönül rengime
Başka baharları beğenmesin kuşlar diye
Yuvalar yapardım gülümsemelerimle

Damarlarımda ateşler yakardım güneşten çalınma
İpek böceklerinden dokunuşlar bulup
Kuyumcu inceliğiyle parmaklarıma işlerdim
Bakıp gözlerdeki ışıklara
Belki bu gece belki ömrüm boyu
Benimsin derdim

Geceyi perçinlerdim akşam üstüne
Sabah küskün beklesin isterdim
Göğsüme dayanırdı bir baş
En derin nefesime bulaşırken saçların kokusu
Okşardım

Yıldızlar serperdim en parlaklarından gökyüzüne
İnce kumlara koşan ayak izleri çizerdim
Kayalardan kahkahalar yankılatıp
Dost yüreğimsin derdim

Güller açtırırdım nazik bahçelere
Papatyalar solmazdı hiç
Yasaklar koyardım yaşlarına
Gözpınarları dolmazdı hiç

Uğurböceğim olurdu dudakların kırmızısı
Uç uç! Demezdim
Sabahı bekleyenler beklesin, bana ne
Ben istemezdim

Yıllardan silerdim diğer mevsimleri
En sonuna başlangıcını koyardım bu baharın
İçinde bakışlar olurdu
Kokuların en güzeline bürünmüş saçlar
Sıcağın sıcağıma eş olduğu yerde rüzgâra teslim olurdu
Dağıtırdım renkleri günlere
Hayal bu ya
Sevgimi sarıp ellerime
Kendi yüreğimin yaz diyeceği bir sonbaharı
Boyamak isterdim gönül rengime