Etme Allah’ım
Kimseyi perişan eğleme
Yaşatma umut içinde bir hicran,
Sancılar içinde geçmiyor zaman
Lahza ruhuma sesleniyor her an,
Gözyaşlarım dinmez ne vakitte
Gelecek aşk için ağlayan
Yan ey bu gönlüm durma yan,
Elbet bir gün dinecektir bu vicdan,
Sahipsiz değildir her insan


Kapım
Çalınmaz sukutum ar
Sabır ne kadar acımasız bir har,
Sessizlik içinde gözler bakar
Umut hazanın oldu, emeller kime kaldı,
Vakit her geçen gün daraldı, yaramı dağlar
Hangi kuşu görsem,
Uçan kelebeklere sessizce nazar etsem,
Bilmem ki bu halimi kim anlar


Ağlamaktan
Gözlerim karardı
Ruhumun firkati hiç ses çıkartmadı,
Elem sinemde korlaştı
Her açılan kabir derin bir sızıyla
Sessizce ağlattı, hasretim içimi burkan ardı
Bahtımın kapısı açılmadı,
Aklım, izanım yolda bıraktı,
Gönlüm yaralı bir halin nazarıydı


Kime
Baksam içim sızlatır
Suskun kalışları dağlar, ruhumda
Figanlaşır, kalbim anlamaya çalışır
Mecalim yetmez gözlerim kararır,
Takatsiz halim sancıların kucağında bir yol alır
Hayıflanmak bir kederdir, nasıl hakkıyla
Anlaşılır, yaşamayan can şehrine muhtaç kalır


Ezan
Okunmaya başladı
Müezzinin sedası ne kadar latif
Bir ibret-i cenahtı, beni benden aldı
Bilinmeyen mekânların iklimine attı,
Umman o an karşımdaydı,
Aşk maşuku için vardı, hakikatin
Sevdası ne vakit ruhuma dokunacaktı,
Kalbim inşirahıyla bir teselli bulacaktı


Ne kadar
Hevesim varsa
Nefsimden neşet eden hülyalar
Bir gün yanmam için vesile olacaksa
İtikadım kayıpların adresinde
Olarak karşımda duracak
Ve mütemadiyen utandıracaksa
Kimliksiz ve kişiliksiz ahvalim, sefil ve rezil
Melalim umudun senasında nasıl şaşıracak


Ey Rabbim
Sen bilirsin, rahimsin
Razı olduğun kullarından eyle,
Ruhumdan mağfiretini esirgeme,
Aşkına ram eyle
Bilgisiz ve bilinçsiz halimin
Kalbi lekelerinden anbean arınmam için
Fırsatlar halk eyle
Beni yüzüstü bırakma, mahzun nefeslerin
Nazarlarından ırak eyleme, firkatini nasip eyle


Mustafa Cilasun