ÖZÜRLÜYÜZ FAKAT
İNSANIZ

Bir elimizde, âsa
Gözlerimizde, olmasa,
Ayaklarımız yürüyorsa,
Özürlüyüz fakat biz insanız.

Ayaklarımız, yoksa ellerimiz var.
Bu dünya olmasın elbet bize dar.
Eğer bizlere özürlü diyorsalar,
Özürlüyüz fakat biz insanız.

Kalem, hiç düşmez ellerimizden.
Şarkılar, düşmez dillerimizden.
Bize görev verilirse, oynarız yerimizden,
Özürlüyüz fakat biz insanız.

Biz insanız, hakir görmeyin bizi
Şiir okur, mısra yazarız dizi dizi
Âşıklarımız var, çalarlar sazı
Özürlüyüz fakat biz insanız.

Yardım elinizi uzatın, bizi muhtaç etmeyin.
Karşınıza bir özürlü gelirse geri tepmeyin.
Bunlar işe yaramaz diye sokağa atmayın.
Özürlüyüz fakat biz insanız.

İnsanlar kalpten sevilmez mi?
Özürlü diye onlara değer verilmez mi?
İmkanları olsa, güzel yerleri gezemezler mi?
Özürlüyüz fakat biz insanız.

Âşık Enveri’yim özürlülere daima yazarım.
Yol göstermeyip hor bakanlara bende kızarım
Özürlüleri, daima bende kollarım.
Özürlüyüz fakat biz insanız.
18/ MAYIS/2010


AŞIK ENVERİ
KONYA İL ÖZEL İDARESİ
Tüm Şiirlerin Hakları saklı olup noter tastiklidir.

www.asikenveri.tr.gg- AŞIK ENVERİ ŞİİR SİTEM