Kal

Gitme!

Gidip de
Basma üstüme, dağılırım toplayamazsın.
Geçip gitme olduğum diyardan,
Yıkılır buralar toplayamazsın.
Kopma benden çıkma yüreğimden,
Durur bu kalp!
Susar da bu can konuşturamazsın.

Bir çocuk olur ağlarım durmadan
Sanki kaybolmuşçasına tüm bilyelerim

Ne seksek çizerim ellerimde tebeşirle
Ne de koşarım, alnımda terimle
Bükerim dudaklarımı
Otururum köşemde öyle
İnzivaya çekilir mutluluğum
Bürünürüm en acısına yalnızlığın

Delirir koşar dururum
O yana bu yana
Bulurda ölümün rotasını
Çizerim yolumu
Bilmeden gidipte kaybolurum

Ölümlerden ölüm beğenip
Hepsine talibim diye inletirim ortalığı
Islak ıslak

Gitme

Tuzlu tuzlu eririm
Bilemezsin
Göremezsin
Ansızın
Çarparda tüm kapıları
Hayatın üstüne
Çıkarda giderim
Atıp da yüreğimi olabildiğince uzaklara

Kal ben olan her şeyde
Gitme

Ne martıları beslerim
Ne de balıkları
Süt vermem artık hiçbir kediye
Okşamam başını hiçbir küçüğün

Gidersen eğer
Bende giderim
Kendimsiz olan her yere

Ağlar her sözüm.

Yüzümün asık yanı,
Hep mutlu olur gidersen.
Tebessümlerim hiçliğe bürünürde.
Kapatır tüüümm kapılarını,
Yeni yarınlara!

Olmazsan
Biter her nefes gökyüzünde
Ve ben kalırım
Nefessiz
Bil ki sensiz...

Gitme kal!
Bilirsin olmaz bu yürek tek parça.
Çalma bu elmanın yarısını!
Ne olur gitme kal!

Çekilmez ellerim duvarların yakasından!
Kırılır tüm parmaklarım.
Ne bir şiir yazarım sana,
Ne de gönderilecek çuvallar dolusu mektup.

Acırsın halime

Gidersen eğer
Susar tüm bülbüller
Koşmaz artık kırlarda yüreğim
Sağır olurum her yakınıma da
Kör olur görmem artık.
Hiç kimse olmuş herkeslerimi
Terslerim olur olmadık her vakit
Kalırım yapayalnız
Çaresiz
Ve sensiz

Gel etme
Kal
Gitme
Ne olur

Görmez misin?
Nasılda düşer gözlerim tane tane
Hiç duymaz mısın?
Nasılda kısılır sesim
Gitme derken.

Gel inat etme de
Kal

Gitme!

16 – 05 – 2009 15 – 50

Siz şiirlerimi okurken ağlıyorsanız ben yazarken ölüyorum…
sR___