Nehrin diğer kıyısında
Timur Bek’in güzel kızı Akbülek
Oda büyüdü ve güzelleşti
Kabına sığmayan Edige
Birkaç arkadaşı ile İdilin karşı kıyısında
Timur Bek’in topraklarında dolaşıyordu
Güzel bir çayırlık ve su başında
Nevruz şöleni yapılıyordu

Akbülek de tören alanından
Bir kaç arkadaşı ile ayrıldı
Küçük çağlayana giderek
Kendi aralarında eğleniyorlardı
O sırada Edige arkadaşları ile
Çağlayana geldiler
İlk bakış ilk gülüş başladı böyle

Akbülek bakışlarını Edige’den alamıyordu
Nede olsa Edige
Bir “perizad”peri kızının oğluydu
Annesinden aldığı olağan üstü
Güçleri vardı
İndi atından ve yanına gitti genç kızın
Arkadaşlarının şaşkın bakışları arasında
Elinden tutup biraz uzaklaştılar

Edige her iki elinden tutup
Kendine çevirdi geç kızı
Gözlerine bakarak “adın ne senin”dedi
Genç kız biraz mahçup
“Akbülek”dedi
Benim adımda “Edige”dedi Koboğul

Böylece yüreğe bir ataş düştü
Aşkın Od’u ile yandı Akbülek
Edige’yi gördü feleği şaştı
Kendini cennette sandı Akbülek

Tekrar gelip Edige bindi atına
Tekrar geleceğim deyip gittiler
Bu nasıl bir duygu bu ne güzellik
Diyordu arkadaşlarına güzel akbülek
Böylece aradan günler geçecek
Hasret çekecekti sonra Akbülek

Edige farklı mı o da aşıktı
Hayali aklından hiç çıkmıyordu
Farklı bir duygu sarmıştı onu
Böylece aradan iki ay geçti
Akbülek’i görmeden duramıyordu
Arkadaşlarına açtı konuyu
Yolculuk göründü karşı kıyıya
(Devam edecek)
Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz