56
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
4977
Okunma
Bu kırmızı güller, yaktı bendimi.
Aldı gitti beni, nur selverime.
Paylaştım çiçekle, naciz derdimi.
Belkide söylerler, Peygamberime.
On dört asır önce, alem sevindi.
Güller koku aldı, doğmadan Mehmed.
Bülbüller en güzel, demleri çekdi.
Yer gök nasiplendi, doğdu Muhammed.
Hazreti Kurandan, şavk aldı zaman.
Bu İslam ümmeti, ne şanslı Rabbim.
Şükürsüz olsada, bugünkü insan.
Benki müslümanım, Allah der kalbim.
Güllerle bir bağ var, senin aranda.
Ondaki güzellik, senden armağan.
Onun rayihası, yerde semada.
Alemler sevindi, Ahmet doğmadan.
İşte bundan derdi, gülle paylaştım.
İnsanoğlu görmez, ilahi gücü.
Gönlümü imanla, şavkla donattım.
Hasret yüreğimden, onlardır sözcü.
Türkmendağlı senin, her şiirin böyle.
Ömürler geçiyor, sazla davulla.
Uyansın insanlık, gerçeği söyle.
İnançlar gitmesin, nankör şeytanla.
HİLMİ CAN.
14.MAYIS.2010.
(2518)
5.0
100% (37)
Cevap Yaz