Bırakıp gitmeyi ne çok isterdim seni,
Arkama bile bakmadan sonsuz mutluluğa,
Kendimi değil seni düşündüm son anda,
kime emanet edebilirdim ki seni?
Her gün biraz daha eridiğini görüyorum,
Artık amaçlarıyın tükendiğini,
Başkalarının adına hayat yaşamaya çalıştığını,
O hayatların sana ait olmadığını sana kim söyler.
Yeri geldiğinde omuzlarından tutup seni kim sallar,
Bu hayat sana ait, her insan yaşaması gerekeni yaşar.
Ölüm sessizliği çöker bazen bakışlarına,
O zaman sessizce yanında kalmayı kim başarabilir,
Böyle birinin var olduğunu bilsem yanında,
Bir an bile düşümeden gitmek isterdim sonsuzluğa.
Gün gelecek kimsesizliğine ağladığında,
Yaslanacak bir dost aradığında,
Mutsuzlukların sonu geldiğinde,
Sadetini paylaşacak birini aradığında,
Yaşlandığında,hastalandığında.....
Yanında olacak biri olsa,
HOŞCAKAL GÜLÜM diyerek çekip gitmek isterdim.




YARENİMSİN(16/05/2010)