Bu denli derin bir şiiir beklemiyordum galiba, sert bir rüzgar gibi vurdu yüzüme. Ben nedense hüzünden çok hayranlık hissettim, küçük yaşta yaşamın içinde mücadele eden gül kokulu anaya.

titrek dudakları büzülmüş sinirli bir gonca
sinirli bir gonca benzetmesini çok beğendim. Özellikle bir çocuğa çok da yakışmış.

okuma yazma öğretiyor koyunlara
arkadaşları a b c
koyunlar sadece me
sıkılınca ağlıyor
belki de koyunlar öğretmiştir o kız çocuğuna yaşamı sevmeyi ve mücadeleyi. Bazı insanlar yaşamda çok da iyi eğitilirler okullara inat. Bu da en iyi köylerin doğal sınıflarında gerçekleşir.

torunları her okumayı söktüğünde
kuzu seslerinde dağ havası kokluyor
torunlar her cümle kuruşunda o güçlü anadolu kadını yeniden hayata tutunuyor ve var oluyor.

biz uğraşma dedikçe
anam beş dönüm eker buğdayı
üç bağın haricinde
iki dönüm sebze tarlası sular sabah beşte.
çocukları analarına uğraşma diyormuş. İstanbul'da rahat ettirmek istiyorlarmış. İstanbul'da öyle bir ana nefes alamaz ki. Toprak kokusuna alışmış. Şiirlerde yaşattığımız, elimize verseler nasıl ekileceğini bilmediğimiz fidelerle aslında tutunuyor hayata. Kendisine çok da adil davranamamış hayata. Orda tazeleniyor cildi, o anılarla yaşatıyor düşlerini.


ah anam ah!
şimdi yetmiş yaşında
her gazete sayfasında
her kitap
her afişte
har har yakar kendini
babasının ellerinde
Ben üniversite mezunu insanlar gördüm, eline gazete yada kitap almayan. Sözüm ona okumuş. Anadolu böyle aydın analarla dolu, aydın ve kitap kokusu aşığı. Aslında eğitim sadece okullarda olmuyor. Beyin gelişmeye açıksa ve açsa, garip bir şekilde insanlar kendini geliştiriyor. Böyle değerli insanları duyduğumda, okumuşluğumdan utanıyorum. Onlar kadar şevkle sarılmadığım için okul yıllarıma ve ayrıcalıklı oluşuma. Belki benim imkanlarıma sahip olsaydılar mesleklerinde zirvede olurlardı ama engellenmişler. Dönemlerinin bakış açısı ve şartları gereği.Fakat teyzemiz eminim köyünde çok ama çok mutlu. Ne yaşam koçuna ihtiyacı var ne de boş sözlere. O kendi kendinin yaşam koçu zaten biz büyük şehirde yaşayan eğitimliler yanalım halimize. Nasıl mutlu olacağımızı bile keşfedememişiz.

her bayramda
her definde
her aklına estiğinde
okul manzaralı mezarlıktan
el açıp dua eder ,
‘’Allahım babamı affet hakkım helal olsun’’diye…

Böyle yüce gönüllü, böyle atasına dedesine saygılı, göyle fedakardır benim ülkemin cefakar anaları. Böyle bir beyni hiç bir okul yetiştiremez. Doğanın mucizesidir bu onlara vefa borcumuzu ödemeye hiç bir söz yetmez. Onlar ancak bizler başarılı, saygılı ve mutlu olursak mutlu olurlar. Onların hayatı bizlere indekslenmiştir, yaşayamadıklarını bizlerde gördükçe tarifsiz mutlu olurlar.
Çok imrendim bu cesur anaya. Saygılarımı sunuyorum şiir kuşlarıyle. Ne mutlu diyorum , böyle anaya sahip şaire. Ölümsüz bir şiir yazdırmış farklı kişiliyle.
Çok beğenerek okudum. Cümlelerim, nadiren yetersiz kalır hislerime. O anlardan birini yaşadım şimdi de.