Hangi günah hangi suç beni mahkûm eyledi;
Gözlerine “Ben gibi” “bakmadın” de anlarım…
Hangi kendini bilmez ne duydu ne söyledi;
Kalbimi alev alev “yakmadın” de anlarım…

Her derdinle üzülüp parçaladım kendimi;
Ölüme göz kırparken ölüm sandım dengimi;
Yıktım viran eyledim, içimdeki bendimi;
Çekinme… Gurunu “yıkmadın” de anlarım…

Senin olduğun yerde uzaklar bir karıştı;
Şefkatin meleklerle hicretine varıştı;
Gözyaşım durduk yerde efkârımla yarıştı;
Yalandan yanağımdan “akmadın” de anlarım…

Yakıp, yıktın sus dedin, üstelik bile bile;
En olmadık sitemler böyle gelirmiş dile;
Önümde ağrı kadar çek dediğin bir çile;
Baktığım tüm fallarda “çıkmadın” de anlarım…

Derdimin gül bahçesi gülüm sana emanet;
Ben yanarım yakmadan, külüm sana emanet;
Can bedende sağ işte, ölüm sana emanet;
Fırsat geçti eline “sıkmadın” de anlarım…

Ali ALTINLI – 15/05/2010
Saat: 16:47