2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1689
Okunma
Rampalı bir yolda bisiklet sürmek gibiydi hayatım,
Pedala asıldıkça asılmak istiyordum,
Ama frenlerin tutmadığından bir haberdim.
Ve sonra farkettim ki, doğuştan bu frenler tutmuyordu.
Duramadım,
Kaza yaptım,
Bir kalp çukuruna düştüm,
Ağır yaralar aldım,
Zırhım düştü kimi zaman gözlerimden,
Yılmak istemedim,
Ama acı dayanılacak gibi değildi,
Bende bekleneni yaptım, dayanamadım,
Bir daha kalkamadım düştüğüm çukurdan.
Ama bir süre sonra öğreniyormuş insan, bununla yaşamayı.
Yalan!!!
Öğrenemedim,
Belki de disleksiden dolayı,
Ama olmadı sonuçta öğrenemedim.
Kalbim ne kadar acırsa acısın, ben hep seni sevdim Hasret’im.
Atakan Akan
23/01/2009
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz