Benden ne istersen, iste vereyim
Candan uzattığım, el senin için
Yıktığım kaleyi, baştan öreyim
İçimdeki saray, gel senin için.

Öyle surat asıp, yıkma kaşını
Ebr-i Nisan olup, dökme yaşını
Sana ayırmışım, köşe başını
Halı, kilim, şilte, çul senin için.

Görünümü sanki, ak buğday tenli
Tıpkı sana benzer, çil, sarı benli
Kendi kıpkırmızı, sapı dikenli
Elimde tuttuğum, gül senin için.

Karakaş altında, gözlerin kömür
Eğer sen istersen, salayım dünür
Gönlümün tahtında, otur bir ömür
Kapında köleyim, kul senin için.

Hasretten ötürü, arttıkça derdim
Çilenin yolunda, erdikçe erdim
Elimden geleni, ne varsa serdim
Helâl olsun para, pul senin için.

Acının, kederin, sensin sebebi
Artık ölçülemez, sevgimin dibi
Yaşadığım hayat, tiyatro gibi
Oynadığım oyun, rol senin için.

Uğraştım didindim, tutmadı ayar
Dedim feryadımı, sevdiğim duyar
Ezeldeki aşkın, ebedi de var
Tükettiğim ömür, yıl senin için.

Necati’m vefasız, halinden bilmez
Asıldı bir kere, suratı gülmez
Bundan da ötesi, elimden gelmez
Canım sana feda, bil senin için.