gittin gideli oturuyorum kendimle
aslında şair şanslı oturacak birini bulmuş. Kendisi ile oturuyor. Ben böyle durumlarda hep yalnız otururum. Bundan sonra alacağım karşıma kendimi ve yanızlığımı azaltacağım.
Güzel bir buluş, kendi kendine oturma buluşu beğendim.
kimi göz kırpıyor
kimi geziniyor
şair lambalara da özgürlük vermiş, isteyen geziniyor. Ne hoş severim özgürce gezen nesneleri ben. Hele ki lambalar gezdi mi aydınlıklar geziyor demektir.

ankara ‘da leylaklar hasreti kokluyor.
Yalnız, bu satırı incelemek lazım. Leylaklar, mis gibi kokularını; insanlar, tembelce ciğerlerine çeksinler diye yaratılmıştır.
Yani edilgen bir özellikleri vardır. Görevleri bellidir, güzel kokularını yaymak. Yazarımız, birde üstüne insanların hasret kokularını da yüklemiş leylaklara. Yani insanlar yaşasın aşkları, ayrılsın. Hasret kokularını da leylaklara yüklesin. Leylakların sözcüsü değilim ama yorumcu olarak adil olmaya çalışıyorum.

eksik olmasın hayat
istemeden yapar hasrete
zam üstüne zam
Bu satırlar müthiş. Sırf hasrete yapsa zam.
Pişmanlıklara yapılan zamlara ne demeli? Ya suçluluk duygusuna? Ağır duygular zaten zor taşınıyor bide zam bindi mi, yürümek zorlaşıyor.

duyun vatandaşlar!

ankara ‘ya bahar gelmiş
ankara’da leylaklar açmış

peh!

ankara’da leylaklar hasret kokluyor
ankara ‘da leylaklar bizi kokluyor.

Şairin peh demesi çok hoşuma gitti. İnanmamış baharın gelişine. Ama bir yandan da inandırılmak istiyor. Cevap bekliyor. Birisi desin ki leylaklar hasret koklamıyor. Ama diyen yok. Leylaklar hasret kokluyor. Leylaklar bizi kokluyor.
Bence de bir terslik var. Koklanmak için yaratılan leylaklar, hasret ve insanın tortularını kokluyor. O müthiş kokusunu leylağın, bastırmış insanların hüzün kokusu. İnsanların hüznü artmış, bahar bile bastıramamış bu ağır kokuyu.

Umarım bir ses duyulur bu şiire ve
peh der.
Hasretler bitti.
İnsanlar mutlu
Leylaklar mis gibi gelen baharla birlikte kokmakta.

Çok güzel bir şiirdi. Çok beğendim. Yorumlamak da çok zevkli oldu bu güzel satırları.
Selam ve saygılarımla