Gurbet vallahi insanlıktan çıktım
Derdimin üstüne dert verip durma
Üç günlük dünyada çileden bıktım
Balyoz gibi başıma vurup durma

Çocuklar dagıldı hayatım yırtık
Düğünde, bayramda kapılar örtük
Bırak beni bırak, ne olur artık
Çoluk, çocuğumu da gerip durma

Kendini ekmek ettin beni katık
Ne ikamet belli ne nüfus kütük
Kaşlar asık kaldı sürekli çatık
Dost gibi hatırımı sorup durma

İçim yandıkça hep sigara yaktım
Yırtık resimlere çok defa baktım
Mahzunluk çöktükçe boynumu büktüm
Beni garip, kimsesiz görüp durma

Nice hayallerle beni kandırdın
Yıllar yılı için, için yandırdın
Cananı bile can dan usandırdın
Odun gibi baltayla kırıp durma

İstemem batsın güzelliğin seyrin
Tükenmedi yolunda hiç bir bayrın
Bundan gayrı bana dokunmaz hayrın
Karpuz gibi ortadan yarıp durma

Yaraladın beni derinden, derinden
Serdiğin yataklar kalkmaz yerinden
Necati’de bıktı şu kaderinden
Yaşlandım artık beni yorup durma


Necati KEÇELİ
İZMİR