25
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1591
Okunma
Türk filmlerinde aşık çiftlerin vazgeçilmez hayali. Günümüz gençliği tarafından alaya alınan, kutsiyeti ve samimiyeti tartışılmaması gereken, umut denen vazgeçilmez olgunun imgesidir. Burada aslolan pembe panjurlu ev değildir belki. İllaki bütün aşıklar pebme panjurlu ev hayali kuracak diye de bir hadise yoktur. Lakin saf ve temiz duyguların yoğunluğunu anlatmak amacı ile eski yeşil çam filmlerinde bizlere göstermiş olan bu imgenin gerçek değerini iyi anlamak gerekmektedir. Sanırım günümüz şartlarında, özellikle o günleri yaşayan bizler bu imgenin gerçek değerini çok iyi anladık, sevgiler....
(Pembe panjurlu ev)
Sus gönül! dellenme, zamanı değil.
Ne mevsim mevsim, ne de bahar.
Esmiyor artık sonbahar rüzgarları.
Hatıralarda kaldı yemyeşil ilkbahar.
Yağmurlar yağmur gibi değil artık.
Çamurlar sanki bir başka renkte.
Bulutlar kapkara, kirli yağmura gebe.
İsli, sisli bir havayla başlıyoruz güne.
Kırlarda papatyalar sanki ihtiyar.
Gelincikler artık, kıpkızıl açmıyorlar.
Sevgiliye taç yapacak çiçekler yok.
Dert, tasa ve keder arıyorsan çok.
Pembe panjurlu ev filmler de kaldı.
Apartman denen nesne yerini aldı.
Komşuluk öldü, keşmekeş çoğaldı.
Bir sevdamız vardı, bilmem kim aldı?
Denizler kirlendi, masum balıklar öldü.
Volkanik dağlar kapkara dumanlar ördü.
Doğa da kirlilik dizboyu, zirveyi gördü.
Kanser denen illet nice canlar götürdü.
Sus gönül! dellenme, zamanı değil.
Yüreksin sen, durmaz, coşarsın elbet.
Belki mevsimler döner, çiçekler açar.
Sabret ey gönül! birazcık sabret.
MEHMET FİKRET ÜNALAN
5.0
100% (14)
Cevap Yaz