Rauf Tamer
[email protected]
POSTA GAZETESİNDEKİ 29 Nisan 2010 tarihli yazısıdır.

1 MAYIS ŞENLİĞİ

Şenlik diyorum.
Çünkü bu miting değil.
Emek ve alınteri kutlanıyor...
Belki işçi’yle işveren arasında bir gönül köprüsü kuruluyor.

Taksim Meydanı, kutlamalar için cesaretle açılmıştır.
İsabetli olmuştur.
Sendikaları tenzih ederim ama yıllardır ille de Taksim diyerek vitrinleri kıran, arabaları deviren, üstelik emekle hiçbir ilişkisi de olmayan o acayip grupların elinden, kozları gitmiştir.
- Buyur sana Taksim.
Emekçiysen gel, kutla.
Değilsen bile gel, emekçileri kutla.
Yeter ki elindeki sopayı, bıçağı, sapanı ve taşı bırak.
Bakalım, gelecek misin?

Sendikacılar çok dikkatli olmalı.
Organizatörler çok hassas davranmalı.
Hele emekçiler...
Dışarıdan sızacak kötü niyetli grupları, derhal yönetime bildirmeli.
Orada bir kişinin bile burnu kanarsa, hepimizin burnundan gelir.
Olaysız bir kutlama’ya çoktandır hasretiz. Bu lezzeti Türk İşçisi sâyesinde tekrar tatmak isteriz.
*
Son yıllarda yediğimiz damga şudur:
- Türkler, sevinmeyi bilmez.
- Kutlamayı beceremez.
- Organize olamaz.
- Düzenli davranamaz.
Velhasıl:
- Ortak ruh yoktur.
İşte bu imajı yıkmak için, 1 Mayıs’ta muhteşem bir kutlama bekliyoruz.
Coşkulu ama disiplinli.
Bekliyoruz.
200 bin kişiyi vahdet içinde görmek istiyoruz.
Herşey Türkiye için.