Hep tutmak istediğim elini bir gün tutamazsam.
Düşmemeyi öğrenmenin vakti geldiğini bil.
Uçurum başında bırakılan eller.
Düşmen için değil.

Gözlerin arayıpta beni bulamadığın zaman.
Yüreğimin senden koparılamadığını bil.
Uçmak için kanatlanman yetmezki.
Seni düşüren de akıl değil.

Yorgun düşürecek hayat merdiveni elbette bir gün.
Ama hiç bir kapı unutmaki eğilmen için değil.
Birileri seni ağlatırsa yavrum.
Yaşlarını kendin sil.

Şu gördüğün sıra dağları aşılmazmı sandın.
Göç başa gelende hiç de zor değil.
Damlacıklar oyar dağları da
Olur ovaya yumuşak mil.

Yaşamaya mı geldin,ömür bitirmeye mi geldin.
Zaman ucunda ışık olan tünel değil.
Ağzından çıkan geri gelmez.
Tartıyı bilmeli dil.

Dövene,sövene,övene bakma yorma gözünü.
Yürekten sevene bak,küsmemeyi bil.
Namerdin sofrasında lokma yeme.
Getirir burnundan rezil.

Merhameti yüklenirsen,kamburun hiç acımaz.
Yalan,kin,korku,iftira bize çıkış değil.
Sevmek bize hiç yokuş değil.
Sevmek suya meyil.

Cefa ile sefa bağdaş kurmazlar bir arada.
İçi boş kafalar değerde ağır değil.
Zorla kimseye laf anlatma.
İşine gelen sağır değil.

Orhan Semiz
(karacan)