Senin göz bebeğin başka beyazda,
Terk edip gitmişsin beni ilkyazda,
Anıları düşün geriye dön birazda,
Belki aklına gelirim bir gün ayazda.

Üşümek insana türlü ürperti verir,
Yağmur başladı mı kar hemen erir,
Erime biter ardından ilkyaz tez gelir,
Ayrılık acısı bu kalpler pek acı bilir.

O gözler yıllarca hep bana baktı,
Kollarım seni epeyce koluna taktı,
Bu çabuk terk edişin bilsen ne yaktı,
Yaşlarım hep sel oldu günlerce aktı.

Artık bundan sonra gözyaşı yalan,
İçimde saklı bana aşkından kalan,
Bulmuşsun kalbini bir benden çalan,
Bundan sonra birazcıkta onla oyalan.

Bilir misin bu günler elbet geçecek?
Kalp kırıksa başka aşkı nasıl seçecek?
Bir sen misin bu aşkına yine gülecek?
Elbet ölüm sırası bir gün sana gelecek.

Gittiğimiz yerler de hep soracaklar,
Ayrılığımızı bir şakaydı sanacaklar,
Orada da yalanlarına hep kanacaklar,
Bizi eski tanıyanlar aşık diye anacaklar.

Bu aşkımda ihanetim asla olmadı,
Yerini tutacak bir sevgili bulmadı,
Günler geçti gitti yerin asla dolmadı,
Yazılar boşuna artık gücüm kalmadı.

Bir sabah kalktığında beni ararsan,
O eski günlerimizden birisine sor.
Pişman olur da içinde acı duyarsan,
Bu acı insana bilir misin nasıl kor.