Ben bulmak umuduyla Leyla’sını arayan bir mecnunum.
Aşk deryasında yolunu kaybetmiş meçhulüm.
Kimi zaman yosmaya kimi zaman yalancıya kimi zamanda bir ay parçasına vurulmuşum.
Sanırım bu yalan aşklardan yorulmuşum.

Ben sevdim mi yürekten candan severim tam severim.
Hiç kimseye boş yere seni seviyorum demedim.
Bu mukaddes kelimeyi kirletmedim.
Belki de bu yüzden yenildim.

Benim aşkım:
Alırım elime kâğıdımı kalemimi seni seviyorum der gibi şiir yazarım.
Sevdiğim değil tüm dünya duyar aşkımı.
Beni sevsin sevmesin onunla yaşarım.
Bu benim aşkım.

Güneş batar etrafa karanlık çöker.
Sevdiğimle baş başa kalırım.
Sonra bir sofra kurarım biraz mey biraz meze.
Sevdiğimle içerim.

Uykum gelip yatağıma gittiğimde yastığıma sımsıkı sarılırım.
Sevdiğimi sarar gibi.
Bence böyle seveceksin.
Bak kurda kuşa ağaça onlar âşık ola biliyor mu?
Aşkınla yetinmeyi bileceksin.
Eğer başka biri sevdiğine senden daha çok mutlu ede bilecekse.
Onu ellerinle vereceksin.
Bir anlık heves için ne aşkını ne sevgini nede sevdiğini mutsuzluk uçurumuna itmeyeceksin.
Evet, ben böyle seviyorum.
Ara sıra gaflete düşsem de kendime geliyorum.

Sabahları güneş doğmadan az önce bir gülü seyrettiniz mi bilmem.
Ben seyrettim.
Gül sırılsıklam âşık olarak güne güneşe merhaba der.
Herkes bu ıslaklığa çiğ diyor.
Bense böylesine saf olan aşklara ağlayan gökyüzünün gözyaşları diyorum.
Bakıp güle âşık oluyorum. Keşke hep arda kalsam hiç uyanmasam diyorum.
Ama nafile benim ömrüm çok güle göre.
O ölüyor tekrar doğmak üzere.

Sevmek aşk böyle bir şey. Keşke gül olsaydım. Sırılsıklam âşık olarak yeniden doğsaydım.
Torakta açardım dağda açardım.
Bellimi olur biri verirdi sevdiğine işte o zaman çoğalırdım.
Keşke gül olsaydım her gün sırılsıklam âşık bir şekilde yeniden doğsaydım.
Keşke gül olsaydım ve vere bilseydim kendimi sevdiğime sırılsıklam âşık bir şekilde.